Targ Niewolników

Nie przepadał za zbyt dalekimi podróżami. W końcu mógł trafić do miejsc przypominających gniazda potworów. Żywcem wyciągniętych z horrorów. Z tego powodu starał się być ostrożny. Nie miał zamiaru zostać zbyt wcześnie pokarmem dla nieprzychylnych istot. Tak więc przemierzał uważnie nieznane mu do tej pory tereny, drapiąc się często po głowie przez panujące gorące klimaty Arlii. Oczywiście nie można było mu odmówić, pod noszoną czapką głowa prosiła o polanie lodowatą wodą. W swoim życiu miał wiele zdarzeń wartych o tytuł najgorszych, ale to przebiło wszystko do tej pory. Może nie grozi mu utrata żywota, ale wciąż jest ten niesmak z tego powodu. Z tej przyczyny stara znaleźć sposób by pozbyć się tego dokuczliwego problemu. Kapryśny los i tyle. Błąkał się po targu szukając jakiegokolwiek sposobu na ratunek. Drap, drap. W trakcie swej podróży przeklinał pod nosem los. Niestety na niekorzyść Takeru spod ciemnej gwiazdy nadchodziła noc tak samo jasna jak dzień.
Zmęczony usiadł w końcu gdzieś przy stoisku odpoczywając choć na moment. Ściągając czapkę przeczesał swoje długie do kolan ogniste włosy zastanawiając się dlaczego los każe go w tak brutalny sposób, pozbawiając wody. Nie wspominając o pragnieniu kąpieli najlepiej w krwi swoich wrogów. Jednak mniejsza. Wzdychając niczym nastolatek na pryszcze spojrzał w pięknie błękitne niebo myśląc jak przyjemny byłby deszcz, którego nigdy tu nie było. Z nudzony bezczynnością rozejrzał się wokoło, a zauważając pokaz niewolników, zainteresowany postanowił podejść i popatrzeć. Głupcem trzeba być, by dać się tak złapać - pomyślał, zakładając czapkę z powrotem na rozgrzaną głowę. Widok był straszny, brudni, ranni i brzydcy niewolnicy z całej galaktyki. Nikt szczególnie nie przykuł uwagi Takeru przez pierwsze kilka minut. Dopóki nie zauważył jej. Takiej babki to nie widziałem od dawna. - Powiedział w myślach łapiąc się za bródkę przeczesując ją dłonią. Była piękna i nawet łachy na jej ciele nie pokazywały zbyt wiele, to widział w niej anioła. Przemyślawszy sprawę, postanowił ją wykupić.

Na targu została wystawiona na sprzedasz wśród dziesięciu równych niewolników, piękna Sentinellisjanka. Której skóra widocznie potrzebowała wody będąc wysuszona sprawiając, że biedna dziewczyna traciła swój naturalny kolor cery. Przyglądając się kupcom, którzy przyszli ją ocenić, a może nawet kupić pokazywała jedynie przerażoną minę.
W końcu przyszła kolej na aukcję! Sprzedawca widząc wielu chętnych postanowił zdobyć za swoich niewolników jak najwięcej, więc nie próżnował w wycenianiu ich. Początkowo szło słabo, ale pomału wszystko rozkręcało się.
Po dwóch godzinach rozpoczęła się walka o Sentinellisjankę. Sprzedawca uśmiechając się pod nosem zaczął mówić.
-Jest zdrowa, silna, ma wszystkie zęby. Potrafi łowić przez wiele godzin. Jej imię to Mei. Początkowa stawka za nią to tysiąc!
Szybko ogłaszali się chętni kupcy, aż cena urosła do dwóch i pół tysiąca PGA.


OOC:
Chętny do licytacji? Przebijesz wszystkich? Twoja decyzja.

Od razu wpadła mu w oko, była prześliczną choć nie znaną mu do tej pory z pochodzenia dziewczyną. Słysząc jednak jej imię zapomniał o wszystkim, chciał ją uwolnić i sprawić, by była szczęśliwa. Czy to miłość od pierwszego spojrzenia? Możliwe. Miał już swoje lata, może przyszedł czas na spędzenie wieczności u boku kogoś, a nie tylko w samotności. Jednocześnie miał, co do niej interesujące plany, w końcu była kobietą. Przydałaby mu się jakaś służba, a płeć żeńska idealnie do tego zajęcia pasuje. Zadowolony słuchał dokładnie jak stawka podwyższa się i nagle staje. Widząc, co dokładnie jej chce skrzywił się. Stary dziad, a młodej dziewuszki mu się zachciewa. Nie mógł na to pozwolić, by ktoś taki jej dotknął. Biorąc duży wdech wybił się ponad wszystkich niemal krzycząc.
-Daje trzy tysiące!
Miał nadzieję, że to jakoś poprawi jego sytuację.

Cena jaką zasugerował nieznajomy nagle wkraczający w licytację zaskoczyła wszystkich. Była wysoka, pełna oraz wystarczająco dla kupca. Uśmiechając się już widział te cyferki na swoim koncie. Podchodząc do Takeru oznajmij nie mając zamiaru zostać oszukany.
-A masz ty w ogóle tyle?! Jeśli nie, to lepiej uciekaj, bo wkurzysz niewłaściwego kanassiana.
Po tych słowach wszyscy przyglądali się błękitnoskóremu bardzo dokładnie. Czekając na jakikolwiek niewłaściwi ruch z jego strony. Mei tylko spoglądała ukradkiem zastanawiając się, co z nią będzie. Jej skóra jednak wysuszała się coraz bardziej. Tracąc przy tym siły z trudem trzymała się na nogach.

OOC:
Dużo ryzykujesz. Uważaj!

-Niech cię głowa nie boli o to! Sroko mówię że mam, to znaczy, że tak właśnie jest!
Po tych słowach przyjął postawę pewnego siebie, nie miał zamiaru dać się zastraszyć, a już na pewnie nie teraz kiedy niemal miał obecny cel w zasięgu ręki. Jego spojrzenie było groźne, starał się ich przestraszyć swoją pewnością, nie mając pojęcia czy ma jakieś ku temu szanse.
Jego wzrok szybko jednak skierował się ku tej, której tak bardzo chciał teraz pomóc. Wyglądała zdecydowanie coraz gorzej, więc nie mam żadnych wątpliwości, że postępuje słusznie tracą wszelkie swoje oszczędności na jej wyzwolenie z niewoli. Puszczając jej oczko, miał nadzieję, że wytrzyma jeszcze trochę. Choć jej stan wydawał się w stanie krytycznym.
-Więc jak? Ubijamy targu?
Wrócił spojrzeniem na kupca starając się załatwić wszystko jak najszybciej tylko potrafił.

- Niech tak będzie. Dawaj kasę i dziewczyna jest twoja... kolego...
Powiedział dość nie pewnie kupiec mając nadzieję, że niepewny jegomość blefuje. Dawno nie miał okazji kogoś sprać i jakoś zaczynało mu się to marzyć. Jednak jeśli pieniądze się znajdą dla dobra swojego handlu będzie musiał odpuścić, co nie całkiem idzie mu na rękę.
W tym czasie Mei zaczęła się zastanawiać, czemu błękitnoskóry mężczyzna tak walczy, by ją mieć. Dla niej to było szczerze mówiąc bez większej różnicy i tak pozostaje niewolnicą z daleka od swojego ukochanego domu.
- To jak kolego?
Ponownie zapytał pewny siebie kupiec czekając na błąd ze strony Takeru.

-Tylko nie kolego, nie mam nic z tobą wspólnego. To tylko jeden interes.
Nie owijając w bawełnę przyłożył dłoń do ręki sprzedawcy wysyłając na jego konto równe trzy tysiące PGA, było mu lekko szkoda tracić cały dobytek. Jednak nigdy nic nie wiadomo, może interes mu się opłaci. Mając to z głowy wskoczył na podest na którym znajdowała się dziewczyna. Ściągając z niej kajdany, niczym dżentelmen wziął ją na ręce. Widział jak jest wycieńczona, nie mógł pozwolić, by teraz gdy tyle na nią wydał ona po prostu umarłaby mu na oczach. Zabierając ją ze sobą odezwał się do niej szeptem.
-Trzymaj się mała, niedługo dostaniesz coś do jedzenia i picia. Tylko wytrzymaj.
Kończąc tę krótką wypowiedź zerknął jeszcze na sprzedawcę.
-Polecę cię znajomym, żegnaj!
Zniknął czym prędzej za rogiem, by nagle koleś nie zmienił zdania, co do utargu. I tak musiał teraz jakoś kombinować, bo był spłukany. Nie było wyjścia, musiał dzięki kontaktom zdobyć nocleg. I tak skierował się do znanej mu gospody.

zt Gospoda alphalon

OOC:
- 3 tys
+ niewolnica Mei xD