Pokój Przydziału

Zaraz po wyjściu z pomieszczenia informacyjnego jako nowo upieczony kadet, ruszyła żwawym krokiem do magazynu. Wiedząc, że ma mało czasu niemal biegła nie zatrzymując się ani na chwilę, choć odczuła wzrastające ciśnienie w pęcherzu. Poruszając się po korytarzach jak widoczny nowicjusz, w pewnym momencie zmuszona zatrzymać się wparowała do łazienki na parterze. Spędzając tam jak najmniej czasu, zdążyła jeszcze spojrzeć w lustro i ogarnąć się. Ruszając dalej przed siebie, pędziła krętymi korytarzami mając nadzieję, że nie zgubi się, bo to zagwarantuje pewnie jakąś karą, a tego nie chciała.
W końcu znajdując się w podziemiach spokojniejszym krokiem powędrowała do jednych z dwóch widocznych na korytarzu drzwi. Miała szczęście dotarła chwilę przed końcem czasu. Uśmiechnięta podeszła do lady, a nie widząc nikogo odezwała się nieco głośniej.
-Miałam się tu zgłosić po odbiór uniformu i innych rzeczy. Jestem kadet Nuju. Halo! Halo! Jest tu ktoś?!
Podrapała się po głowie czekając na kogokolwiek, wiedząc jak szybko mija czas kiedy goni. Zmartwiona, że jednak przez kwatermistrza trener wlepi jej karę, nerwowo stukała w ścianę palcami. Dużo słyszała o tutejszej dyscyplinie od rodziców i nie miała zamiaru pierwszego dnia zawieść matki, która liczy na nią. W końcu poszła w ich ślady, by dążyć do zdobycia uznania i najwyższej osiągalnej rangi wojownika. Nawet nie myślała o medyku czy innych pomocnikach. Serce biło coraz mocniej, a kwatermistrz nie zjawiał się. Zimne potu oblały jej twarz, dłonią szybko go starła coraz ciężej oddychając. Czując nadchodzącą bolącą klęskę za minutę, która jej pozostała do udania się w inne wyznaczone miejsce.
-Halo! Ha-alo!

_____________________________
OCC:
Hmm...
Krój Uniformu: 6
Kolor: #B40404 [wiesz dlaczego]
Rodzaj rękawic: 3
Rodzaj butów: 2 [bo wyjścia nie ma]

Minęło sporo czasu za nim Kwatermistrz pojawił się przed zdenerwowaną i porządnie spóźnioną kadetką. Widząc nową nic nie nauczoną dziewczynkę głośno westchnął, popijając w swoim ulubionym kubku dobry trunek. Siadając wygodnie na krześle, oczywiście nie śpiesząc się specjalnie przejrzał panel. Powolnym ruchem palca przesuwał dane wyświetlające się na nim, przeglądając jednocześnie zabawne filmiki nagrywane ze scouterów trenerów podczas treningów. Niektóre remiksy poprawiały humor w ponure, nudne dni podczas pracy.
Podnosząc wzrok przesunął w jej kierunku panel, w którym miała wypełnić ankietę dotyczą uniformu i dodatków. Po otrzymaniu jej z powrotem spojrzał co tam pozaznaczała, po czym wstał. Udając się do magazynu wyszukał jej rozmiaru oraz wybranych dodatków. Wracając podał jej z zadowolonym uśmieszkiem.
-Wystarczyło raz. Plus... marsz do kwatery się przebrać! Nie masz godziny...
Wrednie pomachawszy jej na pożegnanie, wrócił do oglądania filmików.

Nuju zt

Zaraz po otrzymaniu wskazówek oraz karty dostępu do własnej kwatery, udała się bez dłuższego zastanowienia w stronę najniższego poziomu w centrum treningowym. Musiała przyznać, że nigdy wcześniej tam nie była. Wycieczka do podziemi okazała się bardzo interesująca, głównie ze względu na mijanych kapitanów w korytarzach. Oczywiście była dla nich robalem, więc niczym niewidzialna mogła spokojnie podsłuchiwać ich konwersacje. Dowiadując się co nieco, szybko przestała plątać się im pod nogami, kiedy jednak ją zauważyli.
Podgwizdując sobie podczas dalszego pałętania się po korytarzach, w końcu dotarła na miejsce. Magazyn był imponująco maleńki, lecz to był tylko przedsionek. Wchodząc jak na złość zrobiła się kolejka. Odbierających wyposażenia kadetów oraz innych rangą żołnierzy było z dziesięciu. Westchnąwszy ustawiła się ostatnia i niecierpliwie czekała na swój moment. Nie znała nikogo, więc nie mogła umilić sobie czasu pogaduszkami. Stojąc i co parę minut przesuwając się do przodu,  zbliżała się małymi kroczkami do okienka Kwatermistrza. I jak na złość akurat, kiedy miała podejść i odebrać swoje nowe rzeczy zaczęła się przerwa. Saiyan jakby nigdy nic położył nogi na blacie zakrywając okienko butami. Dilli była w szoku, nie spodziewała się takiego zachowania ze strony akurat Kwatermistrza. Znającego najlepiej, problem każdego nowicjusza, bowiem nie był lepiej traktowany. Mimo wszystko pozostała niewzruszona, stojąc prosto czekała na koniec przerwy. Po kilku długich minutach z trudem tolerowała taką zniewagę. Kiedy tylko wypsnęło się jej ziewnięcie wzbudziła chyba zainteresowania ze strony saiyana. Widząc jak zabiera nogi odezwała się.
-Miałam tu przyjść i odebrać wyposażenie. Jestem Dilli. Kadetka.
Nie miała większej pewności, czy nie wstała by udać się do łazienki. Wolała jednak zaryzykować. Czekając spokojnie na przebieg wydarzeń rozmyślała o wyglądzie kwatery.

OCC:

Pracy miał dziś sporo, a nawet za głupią pomoc nie usłyszał dziękuję. Nie ma co się dziwić, że od zawsze wykręca różnie numery wybranym kadetom. Zdarza mu się to również nawet wobec kapitanów, lecz zdecydowanie rzadziej.
Robiąc sobie przerwę na przekimanie kilku minut, wybudziły go hałasy w magazynie. Już miał się za to zabrać, kiedy odezwała się do niego młoda, nowa kadetka. Widząc dane wyświetlane na panelu, zorientował się kim byli jej rodzice oraz brat. Nie mając ochoty uprzykrzać jej dłużej życia. Poszedł z niezadowoloną miną po wyposażenie. Dając jej wszystko poklepał ją dodatkowo po głowie.
-Mam nadzieję, że się trzymasz. A teraz won do kwatery.
Po tych słowach zniknął za drzwiami do głównej hali magazynowej Mając nadzieję, że Dilli szybko ruszyła w dalsze przygotowywania się do spotkania z trenerem.

Dilli zt

Koniec końców tego wszystkiego dostali czas wolny na załatwianie formalności. Za nim jednak wyszła z sali grawitacyjnej usłyszała mało zadowalające słowa ze strony  kapitana. Czekała ją misja, niby coś nowego, ale jednocześnie nigdy nic nie wiadomo. Idąc spokojnie w stronę podziemi zastanawiała się właściwie, czy teraz nie dokopać tej całej Dilli. Strasznie ją korciło, a jednocześnie zawsze jakaś rozrywka przez możliwą śmiercią.
Rozejrzawszy się wokoło szybko spostrzegła mendowate spojrzenie w swoim kierunku ze strony wrednej kadetki. Nie wytrzymując zatrzymała się i pchnąwszy ją na ścianę odezwała.
-UWAŻAJ SOBIE! Bo oberwiesz w końcu!
Zadowolona z siebie poszła przodem doganiając szybko resztę niby grupy. Przed wejściem na teren magazynu tylko spojrzała raz za siebie. Mijając próg tym razem się nie odzywała tylko stanęła w kolejce. Kiedy przyszła jej kolej powiedziała wprost, nie owijając w bawełnę, by nie oderwać od kwatermistrza,
-Kadetka Nuju, przybyłam po wyposażenie z rozkazu Kapitana Hunoe.

Kwatermistrz był znudzona ciągłym przybywaniem kadetów, po nowe rzeczy z rozkazu jakieś pyszałka, co się mądrować tylko potrafi. Widząc kolejne dziecko bez opieki każące mu się z miejsca ruszyć nie wytrzymał, akurat padło na Nuju.
-WYPIERDALAJ Z TYMI KAPITANAMI NA INNĄ PLANETĘ, A MI DUPY NIE ZAWRACAJ!!!
Usiadłszy wygodnie na swoim fotelu wziął do ręki kubek z herbatką na stres (mocnego drinka), którą pijał zawsze w czasie pracy. Po kilku łykach uspokoił się na tyle, by zajrzeć do panelu. Widząc rozkaz dotyczący kilku bachorów westchnął i przeszedł się do magazynu. Wracając wyłożył na ladę: pancerz oraz scouter.
-To podstawowe gówno tylko do komunikacji, więc nie myśl sobie, że dostałaś zabawkę. Hasło to 5AS23. Zapamiętaj, bo nie włączysz.
Po czym wyciągnął jeszcze jedną cacuszko, wykładając obok.
-To panel do kapsuły. Nie zgub, nie zepsuj. Hasło to A789H. Zapamiętaj, bo nie polecisz. A teraz spadaj!
Rozsiadł się popijając swoją herbatkę.

NUJU zt

Zaczepka ze strony mendowatej pindy nie była niczym nowym, czekała ona jedynie na dogodną okazję by móc się zemścić. Odczekując chwilę dała jej fałszywe poczucie bezpieczeństwa, gdy zbliżała się do magazynu widziała z daleka kolejkę jaka ciągnęła się przez korytarz. Stając na samym końcu w pewnej chwili zauważyła rywalkę, nie potrafiąc się powstrzymać, schowała sylwetkę w tłumie i w dogodnym momencie wystawiła nogę by Nuju "niefortunnie" upadła. Widok wylatującego scoutera z jej ręki najchętniej by nagrała i odtwarzała codziennie przed snem.
-Nie dosyć że brzydka to jeszcze dwie lewe nogi.
Komentarz był idealny by jeszcze bardziej upokorzyć ją wśród innych kadetów, zadowolona z siebie wróciła normalnie do kolejki odczekując swojej szansy na kolejną arcy miłą pogawędkę z Kwatermistrzem. Z daleka słychać było jego wywody co do pewnych osób a że większość z nich była świeżakami, nie obyło się bez strachu a nawet łez w oczach. Chcąc mieć to jak najszybciej za sobą jedynie przewróciła oczyma widząc tą jakże przyjazną twarz po raz wtóry.
-Hunoe mnie przysłał.
Odpuściła sobie całą resztę, dokładnie wiedziała co ją czeka więc z jakiego powodu miałaby się wysilać. Z pokerową twarzą wręcz czekała na wydarcie się wyżej postawionego.

Słysząc brak szacunku ze strony gówniary, która najwyraźniej pozjadała wszystkie rozumy zerknął na nią podnosząc swój szanowny tyłeczek z krzesła. Opierając dłonie o blat dzielący go jedynie o kilka centymetrów od Dilli, wydarł się na nią.
-CO TY KURWA SOBIE MYŚLISZ?! DO SWOICH STARYCH SIĘ TAK ZWRACAJ!! OH ZAPOMNIAŁEM ZDECHLI!!!
Usiadłszy łyknął z dwie tabletki na uspokojenie, które wyciągnął zza pancerza, po czym wziął porządny łyk "herbatki". Czując się odrobinę lepiej wytarł rękawem uniformu usta, po opluciu w czasie podniesienie głosu kadetkę. Sprawdzając w panelu, co potrzebuje, przeszedł się ponownie do magazynu. Przychodząc z powrotem wyłożył na blat pancerz, scouter oraz panel.
-A teraz słuchaj gówniaro, bo powtarzać się nie będę. Scouter to gówno do komunikacji. Hasło to 1AS34, zapomnisz nie włączysz.
Pokazując palcem jak do ułoma na panel odezwał się.
-To urządzenie do kapsuły kosmicznej. Hasło to: A123H. Zapomnisz nie polecisz. A teraz wypierdalaj mi skąd!
Siadając wygodnie dopił do końca napój sączony do rana.


DILLI zt