[Informacja/Miejsce zapisów]

Saiyanka od dawna przygotowywała się do tego dnia. Od najmłodszych lat marzyła, by wstąpić do akademii i przysłużyć się swojej ojczyźnie. Zadowolonym i pewnym siebie chodem pomaszerowała z beztroskiego rodzinnego domu do centrum treningowego, gdzie czekało na nią całkowicie nowe życie. Zbliżając się do ogromnej budowli najpierw przeszła przez plac, gdzie zauważyła pięknie wykonany pomnik bohaterów Vegety. Zrobił on na niej wielkie wrażenie, że sama zapragnęła posiadać własny i być okrzyknięta kimś ważnym. Przekraczając próg centrum zatrzymała się rozglądając na boki. Nigdzie nie było strzałek, ani map, by dość do sekretariatu. To miejsce jak udało się jej dowiedzieć od rodziców, było pierwszym do jakiego powinna się udać. Podrapawszy się po głowie głośno westchnęła, tracąc większość wcześniejszego zapału jaki ją tutaj zaprowadził. Mniej szczęśliwa ruszyła przed siebie próbując wypytać tutejszych saiyan. Okazało się, że nawet najniższej rangi obywatele, czyli kadeci nie są skłonni do pomocy. Wkurzona postanowiła pobłądzić pośród setek korytarzy i sama poszukać odpowiedniego pomieszczenia.
Parter na szczęście nie należał do specjalnie rozbudowanego piętra, więc dowiedziała się chociaż, gdzie w przyszłości będzie się stołowała, korzystała z prysznica czy przebierała. Wchodząc wyżej dopiero po kilku minutach marszu zrozumiała, że nie ważne na jakie drzwi spojrzy, wszystkie to tylko i wyłącznie kwatery. Zła powędrowała na drugie piętro, a tam korytarz kierował tylko do jedynych drzwi na których widniał napis, który troszeczkę poprawił jej humor.
Wchodząc do otwartego pomieszczenia zauważyła wiele bardzo zaawansowanych paneli przy których już stali przyszli kadeci akademii. Podchodząc do wolnego w pierwszej kolejności przytknęła dłoń do miejsca oznaczonego czerwonym znaczkiem. Kiedy zmienił kolor na zielony pojawiły się pytania oraz klawiaturka, by ułatwić odpowiadanie.

1.Imię oraz ranga rodziców
Nuju, Pinku
2.Dlaczego chcesz wstąpić do armii?
Chce przysłużyć się społeczeństwu, które wykreowało we mnie instynkt wojownika.
3.Ile masz lat?
osiemnaście
4.Czym jest dla ciebie służba u króla?
Powołaniem

Po wpisaniu odpowiedzi zatwierdziła dłonią i spokojnie czekała na reakcję symulatora, którzy miał przeprowadzić ją przez resztę zadań.

Specjalny program dokładnie przeanalizował odpowiedzi młodej saiyanki, więc z łatwością mógł dobrać jej odpowiednie treningi zgodne z ambicjami, które potwierdzą jej predyspozycje. Są one dużym ułatwieniem dla trenerów, z którymi przyjdzie jej się zetknąć niemal na każdym kroku w akademii.
Stojąca naprzeciw panelu dziewczyna po kilku minutach otrzymała odzew od urządzenia. Pojawił się przed nią hologram przypominający z wyglądu ją samą zaczynając instruowanie nowej kadetki.
-Twoje dane zostały zapisane i przekazane odpowiedniemu trenerowi. Otrzymujesz również własną kwaterę do której kartę...
Po wypowiedzi ze specjalnego miejsca wysunęła się karta dostępu, którą zostało jej tylko odebrać. Kolejną sprawą jaka pozostawała to pokierowanie młodej dziewczyny.
-Przed tobą kilka wyzwań czasowych. Pierwszym zadaniem jest udanie się do Pokoju Przydziału, gdzie otrzymasz niezbędne wyposażenie. Zajdziesz go w podziemiach. Czeka tam na ciebie kwatermistrz. Mając wszystko, przejdziesz się do kwatery do której otrzymałeś kartę dostępu. Kwatery znajdziesz na pierwszym piętrze. Przebierzesz się i odpoczniesz. Masz na to wszystko godzinę. Kolejne dwadzieścia minut masz na udanie się do stołówki, jest na parterze. Posil się, zapoznaj z innymi kadetami. Nie spóźnij się, pożywienie jest wydawane na czas. Ostatnim zadaniem jest udanie się na wschodni blok. Do sali treningowej, gdzie zaczniesz szkolenie. Powodzenia!
Saiyanka na pewno przestraszyła się, że nie zdołała wszystkiego zapamiętać, twórcy systemu pomyśleli i o tym. Na wszelki wypadek tuż obok otworu na kartę dostępu, drukowała się instrukcja. W żadnym wypadku mapka, gdyż kadet musi posiadać chęć poszukiwacza.

Odbierając kartę dostępu do kwatery oraz instrukcje ruszyła przed siebie, czas ją gonił.
NUJU zt

Miała czystą kartę po całej sytuacji, której nie potrafiła wyrzuć z głowy. Pamięć o ukochanym bracie nie pozwalała jej patrzeć w przeszłość, lecz pnąc się wysoko w górę.  Dlatego też nie wiele po wybudzeniu się ze śpiączki, postanowiła wstąpić do Centrum Treningowego i służyć królowi. Tak jak to sobie postanowiła zaraz po ukończeniu dwunastego roku życia. Krocząc dumnie po terenie ośrodka przyglądała się uważnie każdemu, marząc o wysokiej randze w przyszłości. Znając doskonale budynek, bez problemu skierowała się na drugie piętro, prosto do pokoju zapisów. Jedyne, co ją zaskoczyło to nowoczesność jaka została wprowadzona po tych trzech latach jej nieobecności w trakcie leczenia.
Podchodząc do jednego z wolnych panelów trochę speszona przytknęła dłoń do miejsca oznaczonego czerwonym znaczkiem. Kiedy zmienił kolor na zielony pojawiły się pytania oraz klawiaturka, by ułatwić odpowiadanie.

1.Imię oraz ranga rodziców
Dilli, Pinku
2.Dlaczego chcesz wstąpić do armii?
Chce stać się silniejsza oraz poszerzyć swoją wiedzę. Być chlubą rodziny.
3.Ile masz lat?
dwadzieścia
4.Czym jest dla ciebie służba u króla?
Celem w życiu.

Kiedy skończyła i upewniła się, że tak właśnie miały brzmieć odpowiedzi na pytania. Po czym zatwierdziła wszystko z uśmiechem na twarzy. Czekając na odzew symulatora ciężko oddychała wracając wspomnieniami do bolesnych wydarzeń. Mając nadzieję, że brat jest z niej dumny, choć troszkę.

Specjalny program dokładnie przeanalizował odpowiedzi młodej saiyanki, więc z łatwością mógł dobrać jej odpowiednie treningi zgodne z ambicjami, które potwierdzą jej predyspozycje. Są one dużym ułatwieniem dla trenerów, z którymi przyjdzie jej się zetknąć niemal na każdym kroku w akademii.
Stojąca naprzeciw panelu dziewczyna po kilku minutach otrzymała odzew od urządzenia. Pojawił się przed nią hologram przypominający z wyglądu ją samą zaczynając instruowanie nowej kadetki.
-Twoje dane zostały zapisane i przekazane odpowiedniemu trenerowi. Otrzymujesz również własną kwaterę do której kartę...
Po wypowiedzi ze specjalnego miejsca wysunęła się karta dostępu, którą zostało jej tylko odebrać. Kolejną sprawą jaka pozostawała to pokierowanie młodej dziewczyny.
-Przed tobą kilka wyzwań czasowych. Pierwszym zadaniem jest udanie się do Pokoju Przydziału, gdzie otrzymasz niezbędne wyposażenie. Zajdziesz go w podziemiach. Czeka tam na ciebie kwatermistrz. Mając wszystko, przejdziesz się do kwatery do której otrzymałeś kartę dostępu. Kwatery znajdziesz na pierwszym piętrze. Przebierzesz się i odpoczniesz. Masz na to wszystko godzinę. Kolejne dwadzieścia minut masz na udanie się do stołówki, jest na parterze. Posil się, zapoznaj z innymi kadetami. Nie spóźnij się, pożywienie jest wydawane na czas. Ostatnim zadaniem jest udanie się na wschodni blok. Do sali treningowej, gdzie zaczniesz szkolenie. Powodzenia!
Saiyanka na pewno przestraszyła się, że nie zdołała wszystkiego zapamiętać, twórcy systemu pomyśleli i o tym. Na wszelki wypadek tuż obok otworu na kartę dostępu, drukowała się instrukcja. W żadnym wypadku mapka, gdyż kadet musi posiadać chęć poszukiwacza.

Odbierając kartę dostępu do kwatery oraz instrukcje ruszyła przed siebie, czas ją gonił.
DILLI zt

Nie miała pojęcia, po co właściwie miała przyjść do tego pomieszczenia, lecz uczyniła jak było na instrukcji. Wchodząc widziała jak ostatnio sporą grupę nowych, chcących dostać się do centrum za wszelką cenę. Nuju choć spędziła tu niewiele czasu wiedziała, że pozostanie tutaj nie należy do najprostszych. Tym bardziej, ze nikt nie pomaga, tylko wymaga czegoś niemożliwego. Wśród świeżaków znalazło się parę znajomych gęb, których zażartość w pisaniu w panel była przekomiczna. Z uśmiechem na twarzy podeszła do jednego z wolnych urządzeń, lecz co miała wpisać? Coś miała zaznaczyć? Może lepszym pomysłem było odezwanie się? Będąc w kropce poprawiła jedynie pancerz, który nie należał do najwygodniejszych strojów. Grzebiąc przy nim później przez około minutę wpadała na coraz to nowe niedziałające pomysły. W końcu znudzona rozejrzała się po pomieszczeniu, a odnajdując opiekuna postanowiła zawołać go. Na początku głowiąc się jak zawołać ową saiyankę, by nie wyjść na idiotkę. W tym czasie zdawała sobie sprawę z traconego czasu na inne zadania lub chociażby odpoczynek. Wymyśliwszy, poukładawszy wszystko w głowie odwróciła się tyłem do panelu mówiąc nie zbyt głośno.
-Au.... Aue -Auegina mogłabyś podejść?
Męcząc się początkowo z nietypowym imieniem w końcu jej wypowiedź nabrała sensu. Czekając na reakcję ze strony saiyanki usłyszała na szczęście jeszcze ciche burczenie w swoim brzuchu. Nie mając nastroju na odwiedzenie stołówki uderzyła się jedynie w brzuch, by go uciszyć, co skończyło się porządnym dźwiękiem z wewnątrz niej. Czując się zażenowana modliła się, by nikt nie usłyszał.

OOC:

Podchodząc do saiyanki zawołana wykonała prośbę zastanawiając się, po co jest wołana. Od dobrych kilku tygodni nikt nie potrzebował jej pomocy. A tu proszę, w końcu mogła się przydać. Stając tuż przed niższą od niej niewiele Nuju odezwała się zaciekawiona.
-Co się stało? System się zaciął czy nie potrafisz znaleźć czegoś?
Zerknąwszy w międzyczasie na panel nie widziała żadnego problemu dlatego też dodała jedno pytanie.
-Przedstaw się, bym mogła znaleźć odpowiedź.
Na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech, zakładając scouter.

-Jestem kadetem, nazywam się Nuju. Przyszłam tu z rozkazu Kapitana Hunoe. Po jakąś przepustkę.
Skończywszy przyglądała się saiyance, była bardzo młoda, albo tylko się tak wydawało jej. Z tonu głosy stwierdziła znudzenie ciągłym siedzeniem tutaj. Pytanie brzmiało jednak, czy musi ona tutaj tak siedzieć cały czas? Jednak to nie sprawa Nuju, więc milczała czekając na przepustkę, by jeszcze załatwić resztę spraw i lecieć na przygodę. Chęć ucieczki z Vegety była silniejsza od niej. Tutaj często nic się nie działo, a tam gdzieś można było spróbować przetrwać samemu lub może chociaż kogoś porządnie zranić.
Biorąc wdech rozejrzała się po pomieszczeniu, a nie widząc jeszcze tej wrednej dziewuchy uśmiechnęła się, że załatwi wszystko prędzej od niej. Szczęśliwa postanowiła pośpieszyć Auegine.
-To jak?
Zapytała krótko nie naciskając, nie chciała mieć wrogów w informacji.

Przeglądając dane w scouterze odnalazła wszystko, czego szukała. Nie musząc się zbyt długo zastanawiać podeszła do panelu wpisać poprawne skypty oraz kody o których prosty kadecik nie ma pojęcia. Kończąc ziewnęła odczekując, by system zatwierdził wszystko, a kiedy to się stało. Została wydrukowane przepustka. Ze sztucznym uśmiechem na ustach podała ją Nuju do dłoni.
-Masz i zmykaj.
Wracając do patrolowanie pomieszczenia jedynie westchnęła.

ZT NUJU

OOC:
Otrzymałaś przepustkę, to zwykła karta potrzeba ci do wejścia na teren Centrali Kosmicznej.
PODPOWIEDŹ! 3. Udać się na badania do Gabinetu. [Skrzydło Szpitalne]

Załatwiła co trzeba było z bardzo przyjemnym kwatermistrzem i jak gdyby nigdy nic poszła dalej, potrzebowała nieco czasu zanim przypomniała sobie co musiała jeszcze załatwić. Przechadzając się tak po korytarzu wpadła na jednego z jej grupy który przypomniał jej jak mieli się przygotować. Przez pewien czas nie wiedziała co będzie dla niej tym mniejszym złem, mniejszą katorgą. Wzruszając ramionami jako że i tak miała bliżej to postanowiła iść do informacji by odebrać tam jakąś niby potrzebną im przepustkę, czyżby planowali wysłać ich na inną planetę tak od razu jako kadetów? Nie żeby podważała decyzję przełożonych jednak wydało jej się to nieco pospieszone.
Widząc gdzie chce się udać pomknęła niczym wiatr przez korytarze pozostawiając za sobą jedynie dźwięk burczącego brzucha, skręcało ją okropnie jednak wolała jak na razie nie ryzykować spotkania kapitana podczas obijania się jakby on to pewnie uznał. Wchodząc do pomieszczenia zauważyła po raz kolejny masę terminali tylko że nie wiele da radę wskórać nie wiedząc czego dokładnie ma szukać. Na szczęście nie byłą na tyle durna by próbować czegokolwiek i momentalnie zaczęła się rozglądać za osobą nadzorującą wszystko, widząc tak jakby patrolującą Saiyankę nie wahała się by podejść do niej by poprosić o pomoc.
-Przepraszam... kapitan Hunoe mnie tu przysłał po przepustkę, niestety nie wiem jednak jak miałabym ją uzyskać, mogłabyś mi pomóc ?
Była znacznie bardziej opanowana niżeli przy rozmowie z kwatermistrzem, jakoś ogólnie uspakajała się widząc również płeć żeńską która ma cokolwiek do powiedzenia w oddziałach króla.

Auegina uśmiechnęła się podchodząc do saiyanki, nie mogąc uwierzyć, że jednego dnia potrzebuje jej pomocy więcej niż jeden organizm żywy. Przyglądając się pannicy mogła jedynie zadać jej pytanie, by cokolwiek móc zrobić.
-Podaj imię, stopień, bym mogła odnaleźć zgodne dane.
Włączając scouter czekała z niecierpliwością na odpowiedź. Jednocześnie coś ją zastanowiło, dlatego postanowiła zapytać.
-Jakaś misja? Nie możesz się pewnie doczekać, co?

-Kadetka Dilli, Kapitan ma coś dla nas zaplanowane a ja mam zamiar dać z siebie wszystko nie ważne czego będą ode mnie oczekiwać, chce pokazać wszystkim że Saiyańskie kobiety nie tylko są na tym samym poziomie, lecz są nawet lepsze od niektórych wysoko postawionych facetów... ... Brzmię jak jakaś feministka...
Robiąc się czerwona niczym burak na twarzy wolała się zamknąć, nie dosyć że się wygłupiła to jeszcze mogła narazić się komuś wyżej postawionemu. Nie wiedząc gdzie ma skierować oczy latała nimi po całym pomieszczeniu niekiedy nieco bardziej przyglądając się co kto robi na dostępnych urządzeniach, trudno nie było o znalezienie pewnych osobników którzy myśleli że nikt nie monitoruje ich poczynań w lokalnej sieci. Czekając na potwierdzenie jej danych wpadła na pomysł by nieco polepszyć swoje kontakty, skoro i tak przełożona która teraz jej pomagała wydawała się przyjaźnie nastawiona to czemu by nie skorzystać.
-Ty pewnie już swoje odsłużyłaś i przeżyłaś niejedno, to wszystko o czym wypisują w plakatach rekrutacyjnych to prawda ? Wstępując do armii zmieniamy cokolwiek ? Chciałabym usłyszeć opinię kogoś bardziej doświadczonego na ten temat.
Nadal było jej nieco niepewnie lecz patrzyła się wprost na kobietę, w jej oczach dało się nawet zauważyć mały błysk jakby bardzo zależało jej na tym by wszystko czego dowiedziała się wcześniej było prawdą.

Auegina uśmiechnęła się jedynie na słowa kadetki, która najwyraźniej próbowała w jakiś sposób polepszyć kontakty międzysaiyańskie w centrum treningowym. Nie reagując na początku na jej początkowe zachowanie zajęła się wpisywanie w scouter danych. Po ich otrzymaniu wpisała hasła oraz inne duperele w panel, by wydrukować przepustkę dla bardzo gadatliwej dziewuszki. Kiedy już trzymała go w dłoni oparła się pupą o maszynę spoglądając na Dilli. Uśmiechając się tajemniczo odezwała się szeptem ściągając scouter i wyłączając go.
-Przeżyłam bardzo wiele, choć... nie wszystko, czego bym chciała maleńka.
Wyciągając rękę ku niej musnęła delikatnie jej polik, bawiąc się przez chwilę jej kosmykiem włosów.
-Armia to jedna wielka bzdura, więc ucz się pilnie. A kiedy przyjdzie pewien moment... wybierz odpowiednią stronę. Inaczej możesz skończyć marnie.
Po tych słowach chciała zakończyć dyskusję, ale mając ochotę zaryzykować i spełnić swoje nagłe fantazje, pochyliła się ku niej patrząc głęboko w oczy.
-Jeśli miałabyś ochotę... dowiedzieć się czegoś przyjemnego od kogoś doświadczonego... to zapraszam do mnie... kwatera IIA
Kończąc tymi słowami wręczyła jej do dłoni przepustkę, odchodząc do innych potrzebujących pomocy kadetów.

DILLI ZT

OOC:
Otrzymałaś przepustkę, to zwykła karta potrzeba ci do wejścia na teren Centrali Kosmicznej.
PODPOWIEDŹ!
3. Udać się na badania do Gabinetu. [Skrzydło Szpitalne]
4. Masz czas wolny przed spotkaniem z Kapitanem na placu.